Inspiratie

“Een man die al ver gevorderd was op het spirituele pad en op zoek was naar een leraar om nieuwe impulsen te vinden om dit verder te ontwikkelen, ging bij een meester op bezoek.

Toen hij de meester bereikte vond hij de grote leraar geleund tegen een verdorde boom. De man was verbaasd over wat hij zag. Hoe kan zo’n wijs mens een dode boom, die elke moment kan omvallen, als ruggensteun verkiezen?

Om hem behulpzaam te zijn keek hij met al zijn verworven krachten naar de boom, die ogenblikkelijk groen werd en van leven vervuld.
Toen de meester zag wat er gebeurd was, wierp hij zonder een woord te zeggen een blik op de boom die meteen weer verdorde.

De man kon dit niet accepteren, hij wilde de boom niet aan de dood prijs geven. Hij keek nog eens naar de boom en wekte hem voor de tweede keer tot leven.

Maar een vluchtige blik van de meester liet de boom weer verdorren.

Daarna keek hij de man aan en zei: “Kwam je naar mij toe om ogen te openen voor de Uiteindelijke Waarheid of kwam je om de wetten van de natuur te bekritiseren? Het is de Wil van het Grote dat de boom verdord is, welke reden zou jij kunnen hebben om in deze Wijze Voorziening verandering te brengen? Pas wanneer je rijp genoeg bent om te zien en te accepteren dat je met je eigen wil de Wetten en de Wil van de Oneindigheid niet kunt veranderen, dan pas zal je oog zich openen voor Grotere Wijsheden.”